Girişimcilerin işi zor. Çoğu zaman çok çalışıyoruz. Bu süreçte sosyal ilişkilerinize vakit ayırıyor musunuz? Şahsen benim vaktim olsa da canım istemiyor. Her dakikamı işle değerlendirmek istiyorum. Sonunda da yalnız hissediyorum. Bunu dengelemek gerekiyor. İş yaptığın insanlarla dost olmak ve sosyalleşmek çözüm olabilir belki. Ne düşünüyorsunuz?
8 Beğeni
Evet maalesef girişimcilik çok zorlu bir yolculuk ve çoğu zaman iş, hayatımızın merkezi oluyor.
1 Beğeni
son zamanlarda bunu çok düşünür oldum. ekonomik koşullar, bir girişimi başarıya ulaştırmak için verilen çaba süreç içerisinde başarıya ulaşmayınca hevesi kaçıyor insanın. o çaba esnasında sosyalleşme azaldığı için sonrasında da yeninden sosyalleşmek zor oluyor. tabii bir de çevrenize söylediyseniz girişiminizi bunun üzerinde durdukları için de görüşmek istemiyor olabilirsiniz. şahsen bende durumlar böyle…
2 Beğeni
başlarda öyleydi ama sonra asıl lüksün “yalnızlık” olduğunu anlayanlardanım. tabi bu paradigmanın değişmesi zaman alıyor
bi kere kendinle baş başa kalma tercihi yanlızlık da değildir zaten farkında olmak lazım. çünkü istisnasız hepimize bir yerlerden davetler yığılıyor zaten
ve irade, bir amaç uğruna hayır diyebilmektir pek çok davete
o zaman hiçbir daveti kaçırmayan, başkalarının mutlak varlığına muhtaç bir sosyallik neden temennimiz olsun ki? :)
bu ilkel içgüdü tıpkı 20’lik dişimiz gibidir. o olmasaydı besinleri öğütmek çileli olurdu diyebileceğimiz yaşam binlerce yıl öncesinde kaldı. ama o diş hala çıkmaya devam ediyor 
aynı şekilde bugün, o klan-kabile sosyalliğini bireysellikle doldurabilmemize rağmen yokluğunda eksiklik hissetmemiz gibi…
1 Beğeni
Özel günler haricinde ben de yalnızlığı inanılmaz seviyorum. Ancak dönem dönem, hasta olduğumda, doğum günlerimde, bir şey başardığımda veya başaramadığımda, ofis dışında çalıştığımda yokluğunu hissediyorum. İyi ki iş ortağım var diyorum kendi açımdan 
Gerekli mi? Gençken pek hayati değil galiba ama besleyici.
Bundan beslenmek için emek vermek istiyor muyum? Hayır. O zaman devam mecburen 
1 Beğeni
Bu da ayrı bir mesele. Benim çevremde çoğu garantici. Delilik gibi bakıyorlar girişimciliğe. Akademisyenlik neyine yetmiyor diyorlar.
Zaten o sosyal çevredeyele olan paylaşımların azalmaya başlıyor. Şahsen ben pazarlama, girişim, satışla ilgilenen, risk almayı seven dostlar istiyorum artık. Eski dostlar iyi ama biz eskisi gibi kalamıyoruz.
1 Beğeni
soruda da belirtildiği gibi bunun ortak iş yaptığınız veyahut benzer iş yaptığınız kişiler ile vakit geçirmek böylece yeni insanlar ile tanışma fırsatınızında artacağını düşünüyorum
1 Beğeni
Bu adeta bir paradoks. İnsan sosyal bir varlıktır, insanlar ile etkileşime geçtikçe sosyal yetileri gelişecektir. Lakin boş beleş insanlar ile bu sosyallik katlanılmaz oluyor. Tüm derdi, başkalarının ne yaptığı, instagram rüyası içinde gösteriş meraklısı olan, üretmek yerine bomboş yaşayan ve o kafa ile her şeye vakıf olan vb. kişiler ile sosyalleşmek çok doğru olmayacaktır. Aynı frekanstaki insanlar birbirini çeker, sonuçta etrafımızda bulunan 5 kişinin ortalaması kadarız. Bu gibi boş beleş insanlar ile olmaktansa, kaliteli yalnızlığa çekiliyor insan. Kendi başına daha iyi zaman geçirdiğini farkediyor. Benim tercihim kafa yapısının uyduğu bir sevgili, eş ve kaliteli insanlar ile bir sosyal ortam içinde bulunmak olur, olmadığı takdirde kaliteli yalnızlığı yaşamak daha iyi olacaktır kendi adıma. @denizalti sizin de bahsettiğiniz gibi yapmak istediğiniz işi, başkalarına bahsedince ve işler istediğiniz gibi gitmeyince de, kimse ile görüşesi gelmiyor insanın 
4 Beğeni
tamamen katılıyorum. amaçsız, boş işlerle uğraşan insanların yanında içten içe zaten kötü hisseder bu zihniyete, mentaliteye sahip bir insan ve oradan en hızlı şekilde kaçmak ister ki en doğrusuda budur.
2 Beğeni
46 yaşındayım. 20+ yıldır bazen girişimcilik yapıyorum, bazen bir firmada çalışıyorum. Sosyal hayatla iş hayatımı dengeli tutmaya çalışıyorum. Yalnızlığı da seviyorum, arkadaşlarımla ve ailemle vakit geçirmeyi de. İnsanı hepsi mutlu ediyor. Birçok insan şehir hayatından bunaldığını, kırsala taşınmak istediğini söylüyor. O da güzeldir, ama bence şehir hayatı da güzel. Kalabalıklarda yürümek, insanları seyretmek, tanımadığın bir kişiyle iki dakika ayak üstü sohbet etmek. Bunlar ruhumuzun ihtiyaçları. Mutlu ediyor bizi bunlar. Özellikle de sizin de dediğiniz gibi, hastalıkta, zorluklarda, özel zamanlarda bilhassa insanlarla beraber olmaya ihtiyacımız var. Girişimciliğe de engel değil bunlar aslında. Ama tabi iyi insan seçmek lazım.
3 Beğeni
akademik kariyeri olan bazı kişiler bu alanları maalesef küçümsüyor. böyle de bir ahval var. pazarlama kelimesini olumsuz olarak algılayabiliyorlar… tabii her akademide olan öyle değildir…
mecburiyetten girdim bu alana… sonra baktım geniş ve devamlı öğreniyorum sebat etmeye çalışıyorum… umarım buradaki tanışıklıkları fiziki buluşmalara da çeviririz. birbirimizden öğreneceklerimiz var.
2 Beğeni